ΝΕΑΝΙΚΑ ΟΝΕΙΡΑ..

Κάποτε όταν ήμασταν πιο μικροί ζούσαμε για το τώρα, για την στιγμή. Όταν δεν σε ενδιέφερε τίποτα παρά μόνο πότε θα έρθει το «έμβασμα» από τον πατέρα για να μπορέσουμε να βγάλουμε την εβδομάδα. Άντε και να πάμε καμία εκδρομή κάπου κοντινά. Άλλωστε αυτή δεν ήταν η χαρά μας; Να περνάμε καλά, να ζούμε τη στιγμή και να αδράτουμε την ημέρα. Υπήρχε κανείς να μας κατηγορήσει; Το μόνο που ακούγαμε ήταν: Πρόσεχε μην μπλέξεις με ναρκωτικά, πρόσεχε μην μπλέκεις σε μπελάδες και σε καυγάδες. Αλλά τότε τα χρόνια ήταν καλύτερα από ότι είναι τώρα. Τώρα;;; Τώρα αρχίζουν τα δύσκολα!!!

Και άντε πες ότι αν είσαι σε κατάσταση που να ξέρεις τι θέλεις, που να έχεις βρει αυτό που ζητάς, που στο κάτω κάτω εσύ έχεις αποκατασταθεί ή είσαι έτοιμος να κάνεις το μεγάλο βήμα… Τι γίνεται όμως όταν όλα αυτά δεν μπορείς να τα βρεις; Όταν όλα όσα θα ήθελες να κάνεις να τα βρίσκεις μπαστούνια και η ζωή σου να είναι πλέον γεμάτη εμπόδια; Βλέπεις τους φίλους σου που τότε ένα από τα πολλά που σκεφτόμασταν είναι πως θα μπορέσουμε να εξοικονομήσουμε λίγα χρήματα από το βδομαδιάτικο χαρτζιλίκι των γονιών μας και να γίνουμε ντέφι, να φάμε μέχρι σκασμού ή και σε πολλές φορές να φύγουμε από εκεί που σπουδάζαμε για να κάνουμε μία εκδρομή μέχρι την πόλη μας για να δούμε την αγαπημένη μας ομάδα;

Και όμως όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα τα ίδια μένουν, όπως λέει και το τραγούδι. Φυσιογνωμικά τους παρατηρείς, δεν έχει αλλάξει σχεδόν τίποτα, εκτός βέβαια που όλοι, όσοι δεν είναι σαν εσένα, έχουν πάρει τα κιλάκια τους, που έχουν κάποιες υπόνοιες για γκρίζες τρίχες που θέλουν να τις κρύψουν με κάποιο τρόπο, υπόνοιες για λίγη καραφλίτσα. Και το «χειρότερο»; Πλέον τους ακούς να μιλάνε για μελλοντικά σχέδια, τι θα κάνουν όταν η γυναίκα τους γεννήσει, τι δώρο θα κάνουν στα πεθερικά τους, στους κουμπάρους τους που τους πάντρεψαν ή που θα τους βαφτίσουν το παιδί τους που ανυπομονεί να βγει στον κόσμο.

Τι γίνεται τότε; Ποιος θα μου λύσει την απορία; Ποια είναι η θέση σου; Κάθεσαι και συνεχίζεις ή ξεκόβεις σιγά σιγά; Κάθεσαι και σε κάθε συζήτηση γύρω από ένα θέμα που σε πονάει και σε στεναχωρεί εσύ χαμογελάς αμήχανα και πολλές φορές με υποκριτικό τρόπο; Τι γίνεται όταν συζητήσεις γύρω από το υπερηχογράφημα, γύρω από το πόσες φορές έκανε εμετό η γυναίκα του ενός ή του άλλου έρχονται συνέχεια; Και βέβαια εκεί που τρελαίνεσαι είναι όταν ακούς: εγώ το παιδί μου δεν πρόκειται να ξεφύγει θα γίνει η τάδε ομάδα, δεν θέλω να το βλέπω να στεναχωριέται;
Και μετά σε ρωτάνε γιατί είσαι κατσουφιασμένος, γιατί δεν συμμετέχεις;

Το ένα ζευγάρι πάντρεψε το άλλο και πλέον σου ανακοινώνουν ότι η κουμπαριά θα κλείσει γιατί η γυναίκα του ενός θα βαφτίσει το παιδάκι. Τότε τι κάνεις; Φωνάζεις και τους λες: Εμένα ρε γιατί με έχετε στην απέξω; Γνωριζόμαστε τόσα χρόνια, σχεδόν μία ολόκληρη ζωή και τώρα με φτύνετε; Ή βγάζεις το σκασμό και δεν λες τίποτα και υπομένεις; Ή στην τελική ξεκόβεις με τους φίλους σου που έχεις περάσει τόσα πολλά μέσα σε τόσα χρόνια; Χαρές και λύπες; Λύπες που όταν σου έρχονται στο νου, τις ξεχνάς αμέσως και νοιώθεις ότι δεν έγιναν ποτέ; Και χαρές ή τρέλες που λες ότι αν έρχονταν πάλι πίσω εκείνα τα χρόνια πάλι τα ίδια θα έκανες;;;

Για τους μυημένους θα σταλεί και αλλού. Θα παρακαλέσω μόνο κάτι, όποιος θέλει να πηδ πηδ πηδ ας το κάνει κάπου αλλού ή ας ανοίξει δικό του θέμα που να λέει ότι θέλει να πηδ το άρθρο αυτό. Και εγώ δεν θα τον ενοχλήσω. Αυτά που έγραψα εδώ ήταν σκέψεις που σαν ερινύες δεν με άφησαν να κοιμηθώ χθες το βράδυ μονάχα μετά τις 5:30 το πρωϊ. Δηλαδή κοιμήθηκα μόνο 1 ώρα και το Σαββάτο, αν είμαι καλά θα ξαναβρεθώ με τα "παιδιά".
Αυτά και σας ευχαριστώ εκ των προτέρων για την όποια κατανόηση δείξετε...

αχ βρε Ανδρεα καταλαβαινω πως εισαι, τι νιωθεις! Το θεμα ειναι οτι οταν οι φιλοι μας προχωρουν την ζωη τους κι εμεις μενουμε πισω δυστυχως δεν μπορουμε να τους ακολουθησουμε.
Βεβαια ουτε εκεινοι μπορουν να βγουν μαζι μας στα μπαρ και να κανουν οτι εκαναν πριν φτιαξουν οικογενεια.
Μην στεναχωριεσαι ολοι εχουμε περασει απο αυτο κι ειναι φυσιολογικο. Μπορει να σε αγαπανε αλλα χωρις να το θελουν βγαινεις απο την ζωη τους!!
Μεινε κοντα τους και ναα σκεφτεσαι οτι θα ερθει κι εσενα το σωστο ταιμινγκ που θα σε κανει να τους πλησιασεις ξανα...

Πολύ ωραίο θέμα .Ανδρέα . έτσι είναι όπως ακριβώς τα λες είναι αυτό ακριβώς το σημείο που οι φίλοι «χάνονται» μια που όλα είναι καινούργια –οικογένεια παιδιά υποχρεώσεις –με τον καιρό όμως αλλάζουν ,ίσως όχι σε όλους αφού καμιά φορά χάνεσαι για χρόνια , αλλά στους περισσότερους και τότε ψάχνεις ξανά να τους βρεις και να σε βρούνε

auta sumbenoun andrea!!
aplos ine kalutera na kaneis parea me atoma pou exoun ta idia endiaferonta me sena!!
gia auto ela mazi mas to sabbato!!!

Ρε Αντρίκο μην στεναχωριέσαι!Δεν νομίζω ότι αξίζει τον κόπο!Αυτά άλλωστε έιναι μέσα στο παιχνίδι της ζωής.Ή θα μάθεις να χαμογελάς και να τα προσπερνάς ή απομακρύνσου διακριτικά.Από σένα εξαρτάται τι θες!Απλά να ξέρεις ότι υπάρχουν και άλλα άτομα που θα περνάς καλύτερα μαζι τους!Και δεν θα είναι "τα παιδιά"!

Υ.Γ:Για αυτό έχασες τον ύπνο σου?

:sweet kiss: :sweet kiss: :sweet kiss: :sweet kiss:

αντρεα πρωτον ας σφυραγες να ελεγες οτι δεν κοιμαμαι γι'αυτο κι αυτο,ξυπνια ημουν,ισως σε εκανα να αισθανθεις καλυτερα

επισης να σου πω κατι αλλο...
ειμαι 22,η φιλη μου τωρα ειναι 25,πριν 3 χρονια γεννησε τον αντρακλα κι απο τοτε χαθηκαμε...για τους λογους που ολοι αναφερετε...

κατι αλλοι φιλοι φιλων παντρευτηκαν κ μαθαινα οτι ξεκοβαν απο ολους κι εκαναν παρεα με παντρεμενα ζευγαρια...

θελω να καταληξω στο οτι...
οτι ηλικια και να εχεις,οσα κ να ειχες περασει με τους αλλους,οτι οτι οτι..οταν ενα ζευγαρι το σοβαρευει τοτε δεν θελει υποσυνειδητα να "βλαψει" τη σχεση τους κ κανει παρεα με εξισου δεσμευμενα ατομα...κι αυτο γιατι στην ολη παρεα γινονται τριβες,εχουν αλλαξει πολλα,ειδικα ενα μωρο ..η κοπελα πχ θα κανει παρεα με αλλες γυναικες για να εκφρασει τις εμπειριες της,τις ανησυχιες της,να παρει γνωμες,βοηθεια κλπ

μην σε στεναχωρει που ξεκοβουν...παραμενουν φιλοι..απλα ειναι κ για σενα καλυτερο να κανεις παρεα με τις ιδιες ανησυχιες με σενα,με τις ιδιες υποχρεωσεις κλπ...

να δεις οτι κι εσυ οταν με τη σειρα σου κανεις οικογενεια δεν θα καλεσεις εμενα πχ στο εξοχικο στο ζουμπερι για κοψιδια,αλλα τοος γειτονες πχ με τα παιδια τους...

ισως δεν εχω ζησει τοσες εμπειριες κ να εχω λανθασμενη γνωμη...

υγ.θες να κανουμε οικογενεια;

είναι παράξενες καταστάσεις.Στο ερώτημα το τελευταίο..Δε ξέρω τι θα έκανα..Συγκρούεται το ένα μέρος την ψυχής μου με το άλλο..Ίσως να εξέφραζα το "παράπονο" μου,ίσως και να μην μιλούσα..Ανάλογα το τι άτομα είναι αυτά που απευθύνομαι.Αν ήξερα οτι απλά θα χαλάσουν εντελώς οι σχέσεις μας,και άκρη δε θα βγεί,ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ τότε καλύτερα μόκο..Αν όμως,ήξερα οτι πέρα απο την 'βιτρίνα" το ξέσπασμα μου αυτό,θα διόρθωνε κάτι,θα μιλούσα..Με ήπιο πάντα τρόπο και χωρίς φωνές και νεύρα..

Δεν χάνεις εσύ Αντρέα... Αυτοί χάνουν που βιάζονται να προχωρήσουν
Μην μασάς

coursaros έγραψε:

Δεν χάνεις εσύ Αντρέα... Αυτοί χάνουν που βιάζονται να προχωρήσουν
Μην μασάς

ναι ναι!!!η πατατα δεν ξερουμε αν συμφωνει!!!

aerath έγραψε:

coursaros έγραψε:

Δεν χάνεις εσύ Αντρέα... Αυτοί χάνουν που βιάζονται να προχωρήσουν
Μην μασάς

ναι ναι!!!η πατατα δεν ξερουμε αν συμφωνει!!!

γιατι το λεσ;;;

επειδη δεν βιαζεται να προχωρησει

εισαι εκτος θεματος παλι;; θα τραβιξω τα μαλλια μου λεμε

Δεν είναι ότι δεν κάνουμε παρέα, όποτε κανονίζουν κάτι όλοι μαζί με καλούνε και αν τους έθετα ένα τέτοιο ζήτημα το σίγουρο είναι πως θα τα άκουγα αλλά το ζήτημα δεν είναι αυτό. Το ζήτημα είναι πως γύρω μας όλα αλλάζουν και εγώ, για να μην το γενικεύσω, δεν μπορώ να ακολουθήσω τους ρυθμούς

ATBG7 έγραψε:

Δεν είναι ότι δεν κάνουμε παρέα, όποτε κανονίζουν κάτι όλοι μαζί με καλούνε και αν τους έθετα ένα τέτοιο ζήτημα το σίγουρο είναι πως θα τα άκουγα αλλά το ζήτημα δεν είναι αυτό. Το ζήτημα είναι πως γύρω μας όλα αλλάζουν και εγώ, για να μην το γενικεύσω, δεν μπορώ να ακολουθήσω τους ρυθμούς

So what?

[quote="ATBG7"]

ATBG7 έγραψε:

Δεν είναι ότι δεν κάνουμε παρέα, όποτε κανονίζουν κάτι όλοι μαζί με καλούνε και αν τους έθετα ένα τέτοιο ζήτημα το σίγουρο είναι πως θα τα άκουγα αλλά το ζήτημα δεν είναι αυτό. Το ζήτημα είναι πως γύρω μας όλα αλλάζουν και εγώ, για να μην το γενικεύσω, δεν μπορώ να ακολουθήσω τους ρυθμούς

So what?

Αντρεα ,καπως ετσι σκεφτηκα κι εγω καποτε,ομως το ξεπερασα γρηγορα . Νομιζω οτι τα παιδια με τις απαντησεις τους με καλυπτουν κι εμενα.


Ομως, θα σου πω κατι ακομα που δεν ειπωθηκε. Η θεση η δικη σου δεν ειναι καθολου δυσκολη και ουτε προς θανατο. Γιατι απλουστατα δεν εισαι στο κλαμπ των παντρεμενων αλλα στο κλαμπ των ελευθερων, με οτι αυτο συνεπαγεται , τα συν και τα πλην .Καλα μεχρι εδω?

Σκεψου λοιπον τωρα να εισαι στο κλαμπ των παντρεμενων αλλα ατεκνων ζευγαριων. Αυτο ναι, ειναι μεγαλο προβλημα.

Εχω δει φιλικα ζευγαρια που για διαφορους λογους δεν εκαναν παιδια.Οταν βρισκονται με αλλους παντρεμενους με παιδια,σιγουρα αισθανονται χειροτερα απο οτι εσυ αισθανθηκες τις προαλλες.
Επισης υπαρχουν και οι χωρισμενοι με παιδια. Ερχονται ωρες και γι`αυτους που δεν ειναι καθολου ευκολες. Οποτε φιλε μου απο ολους αυτους εσυ εισαι σε πολυ καλυτερη θεση . Μπελιιβ μι.

Ξέρω ότι υπάρχουν και χειρότερα προς Θεού. Δεν είμαι αχάριστος αλλά ήθελα να πω κάπου και το παράπονό μου, να γίνω και εγώ παραπονάκι...

Αρχικά από Άγγελο 68

Σκεψου λοιπον τωρα να εισαι στο κλαμπ των παντρεμενων αλλα ατεκνων ζευγαριων. Αυτο ναι, ειναι μεγαλο προβλημα.

= = = = = == = = = =



ίσως η ποιο ολοκληρωμένη σκέψη, η αλλιώς «αυτά που μας χωρίζουν και αυτά που μας ενώνουν» έτσι είναι , όταν είσαι στα 20 αυτό που σε νοιάζει είναι αν έχεις κοπέλα τη θα γίνει με το στρατό και τέτοια όταν παντρευτείς έχεις μια γυναίκα ένα σπίτι λογαριασμούς και πάει λέγοντας

Συμφωνω με τον Exivo.

Ανδρεα μου ολα θα γινουν. κανεις δεν παει χαμενος. εξαλλου αυτοι που αργουν να κανουν οικογενεια λενε οτι καλοπαντρευοντε

patatoula έγραψε:

Ανδρεα μου ολα θα γινουν. κανεις δεν παει χαμενος. εξαλλου αυτοι που αργουν να κανουν οικογενεια λενε οτι καλοπαντρευοντε

Exivos έγραψε:

patatoula έγραψε:

Ανδρεα μου ολα θα γινουν. κανεις δεν παει χαμενος. εξαλλου αυτοι που αργουν να κανουν οικογενεια λενε οτι καλοπαντρευοντε

χαχαχαχα εε οχι κι ολοι

Θα συμφωνησω . Γι αυτο θα αργησω να παντρευτω.....για να καλοπαντρευτω..

βοηθησα;;;