"Έχουμε γίνει Ζούγκλα! " Αυτη είναι η πρωτη κουβεντα που είπα οταν η γιαγια μου, μου ανέφερε ένα περιστατικό!
Ήταν χθές στην περιοχή του Καλάμου με την μεγαλύτερη αδελφη μου μεσα στο αμάξι. Κάποια στιγμή κατέβηκε η δευτερη να αγοράσει κατι και αφησε την γιαγια μέσα με μισάνοιχτα παράθυρα.
Η γυναίκα ενιωσε δυσφορία. Λίγο που ο δρόμος δεν είχε φως, λιγο που δεν έβρισκε στο σκοτάδι να ανοιξει την πόρτα, λίγο που δεν μπορούσε να βρει πως ανοιγουν μέχρι τερμα τα τζάμια, επαθε κρίση!!
Βλέπει απο μακριά ένα κύριο με ενα μικρο παιδάκι και του φωνάζει να έρθει κοντα.
Εκείνος πλησιάζει και τον παρακαλεί να μπεί στο μαγαζί που ήταν η αδελφή μου (του έδωσε περιγραφή της) και να την φωνάξει γιατι δεν αισθανόταν καλά!!
Αυτός βέβαια ποτέ δεν μπήκε στο μαγαζί και δεν ειδοποίησε κανέναν.
Σε αυτό το σημείο ρωτάω η πατατα με το αθώο μυαλό μου. Αν τελικά η γιαγια μου πάθαινε κατι τι θα γινόταν;; Που ο τύπος την εγραψε να μην πω που καλυτερα...
Και Συνεχίζω να ρωταω δεν είναι απάνθρωπο να σου ζηταει την βοηθειά σου κάποιος και να μην δίνεις σημασία;;;
