Κατεβαίνω την Κωνσταντινουπόλεως βράδυ Είναι άδεια. Έχω το ράδιο ανοιχτό και παίζει το with or without you των U2.
Το ανοίγω δυνατά!!! Ξαφνικά στο πρώτο φανάρι που σταματώ έρχονται φλασακια της ζωής μου !!
Άτομα που αγαπώ, εικόνες από την δουλειά μου, το σπίτι μου και την ψυχολογική μου κατάσταση πριν καιρό και τώρα....
Συνεχίζω την διαδρομή με την μουσικούλα και τις αναμνήσεις μου όταν ένας μηχανόβιος έρχεται να μου τα χαλάσει όλα...
Μπαίνει τρέχοντας μπροστά μου. Προσπαθεί να πάει στην άλλη πλευρά του δρόμου γυρίζοντας το κεφάλι του αφού δεν έχει καθρέπτες...
Πίσω του κάθεται μία κοπελίτσα. Χωρίς κράνος, ενώ ο τύπος φοράει ένα ωραιότατο.
Τους αφήνω να περάσουν για να έχω το κεφάλι μου ήσυχο και να συνεχίσω τα όνειρα μου...
Έλα όμως που έχει μείνει το μυαλό μου σε αυτούς "Μα χωρίς κράνος;;;" Σκέφτομαι!! "Χωρίς καθρέπτες;;" Άχ και να ήμουν τροχονόμος!!!!!!!