Η μοναξιά ενός χρυσόψαρου στην συμβίωσή του....

Η μοναξιά είναι ένα θλιβερό συναίσθημα απομόνωσης από τους άλλους ανθρώπους, που συνοδεύεται συνήθως από κούραση ψυχική, πικρία, ή ακόμη και απόγνωση.

Μοναξιά μπορεί κάποιος να βιώσει ακόμη και όταν βρίσκεται μέσα στο πλήθος, στην παρέα του ή στην οικογένειά του, αν αισθάνεται ότι οι άλλοι τριγύρω δεν τον ακούνε, δεν τον κατανοούν, ή δεν τον αγαπούν.

Μια σχέση κανονικά ? μια υγιής σχέση όπου υπάρχει ειλικρίνεια, αγάπη και επικοινωνία - έχει την ιδιότητα να "ζεσταίνει" τον ψυχικό μας κόσμο, να μας δίνει δύναμη, χαρά και ελπίδα.
Αν όμως, είτε εμείς είτε το άλλο πρόσωπο, είμαστε ψυχροί και αδιάφοροι, ή είμαστε βιαστικοί και δεν προσέχουμε να ακούσουμε τι λέει ο άλλος, ή ακόμη αν καλύπτουμε το αληθινό μας πρόσωπο πίσω από κάποιο προσωπείο, τότε δημιουργούμε προϋποθέσεις μοναξιάς και απομόνωσης.
Ας μελετήσουμε λοιπόν τη δική μας περίπτωση: Μήπως είμαστε εμείς υπαίτιοι για τη μοναξιά μας; Αν ναι, τότε χρειάζεται να δουλέψουμε πρώτα απ' όλα πάνω στον εαυτό μας, να γίνουμε εμείς πιο ζεστοί, πιο προσεκτικοί, πιο ειλικρινείς άνθρωποι.
Να γίνουμε πάνω απ' όλα άνθρωποι που κατανοούν και αγαπούν. Αν όχι, αν δούμε ότι δεν είμαστε εμείς οι υπαίτιοι της μοναξιάς μας, τότε πρέπει να προβληματιστούμε για την ποιότητα της συντροφιάς μας. Ίσως η παρέα που τώρα έχουμε να κινείται μόνο σε ένα επιφανειακό επίπεδο, και αυτό να μην είναι πια αρκετό για μας. Ή ? αν το πρόβλημα παρουσιάζεται στο χώρο της οικογένειας ? ίσως να έχουμε μεγαλώσει και βιώσει καταστάσεις που οι δικοί μας δεν είναι σε θέση να κατανοήσουν.
Είτε είναι η παρέα που μας απογοήτευσε είτε η οικογένεια, αυτό που χρειάζεται είναι να αναζητήσουμε μια καινούργια φιλία, πιο βαθιά, πιο ίση, πιο ικανή να καλύψει το κενό.
Αυτό δε σημαίνει ότι θα αποστραφούμε τους παλιότερους ανθρώπους μας: Ας τους αποδεχθούμε και αυτούς γι' αυτό που είναι και για τα καλά που έχουν, ενώ ταυτόχρονα προχωρούμε μπροστά σε ωριμότερες και βαθύτερες φιλίες.

βερα μου πρεπει να ανεβασεις μια φωτογραφια σχετικα μεγαλουτσικη γιατι τα αρθρα εδω ανεβαινουν στην κεντρικη σελιδα και χαλαει...

(αν δεν μπορεις πες μου να βρω εγω μια)

διαβασε την σημειωση στην κατηγορια αρθρα

κάνε οτι θες εσύ

Χρυσόψαρο ;;;;;;;;;;;; μα αυτά απ’ όσο ξέρω δεν θυμούνται τίπτα !!! μετά το επόμενο κλικ .του ρολογιού ……… ………αν αυτό είναι όπως λες (το ότι δλδ υπάρχουν άτομα δίπλα μας που έπαψαν να μας ενδιαφέρουν πάλι θα πρέπει να «ψαχτούμε» μέσα μας , αφού ο χρόνος και η καθημερινότητα επηρεάζουν διαφορετικά τον καθένα από μας . και δεν είναι λύση το βρίσκω καινούργιους φίλους (μια που και αυτοί με τη σειρά τους υπάρχει κίνδυνος νατους «ξεπεράσουμε»

Exivos έγραψε:

Χρυσόψαρο ;;;;;;;;;;;; μα αυτά απ’ όσο ξέρω δεν θυμούνται τίπτα !!! μετά το επόμενο κλικ .του ρολογιού ??? ???αν αυτό είναι όπως λες (το ότι δλδ υπάρχουν άτομα δίπλα μας που έπαψαν να μας ενδιαφέρουν πάλι θα πρέπει να «ψαχτούμε» μέσα μας , αφού ο χρόνος και η καθημερινότητα επηρεάζουν διαφορετικά τον καθένα από μας . και δεν είναι λύση το βρίσκω καινούργιους φίλους (μια που και αυτοί με τη σειρά τους υπάρχει κίνδυνος νατους «ξεπεράσουμε»

ίσως αν το ξαναδιάβαζες θα σε βοηθούσε να το καταλάβεις καλύτερα

Αναφέρομαι στο «Αν όχι, αν δούμε ότι δεν είμαστε εμείς οι υπαίτιοι της μοναξιάς μας, τότε πρέπει να προβληματιστούμε για την ποιότητα της συντροφιάς μας.»

Exivos έγραψε:

Αναφέρομαι στο «Αν όχι, αν δούμε ότι δεν είμαστε εμείς οι υπαίτιοι της μοναξιάς μας, τότε πρέπει να προβληματιστούμε για την ποιότητα της συντροφιάς μας.»

εννοώ πως αν δεν είμαστε υπαίτιοι εμείς για την μοναξιά που νιώθουμε ίσως να είναι το κοντινό μας περιβάλλον, δηλαδή πρόσωπα που δεν μας γεμίζουν πια, που δεν έχουν κάτι να μας προσφέρουν ή που δεν έχουμε κάτι να τους δώσουμε εμείς!

Σωστά , αν αυτό έγινε στη πορεία τότε φταίνε οι συνθήκες και ο διαφορετικός τρόπος αντιμετώπισης των καταστάσεων σε σχέση με τους άλλους …η αλήθεια είναι ότι με το χρόνο όλο και ποιο πολύ κλεινόμαστε στο «μέσα μας» και όλο και ποιο «επιδερμικές» γίνονται οι σχέσεις

καλό θα ήταν λοιπόν να φεύγουμε απο αυτές τς σχέσεις και να αναζητήσουμε κάτι καινούριο!

Καλό θα ήταν δε λέω μα απ’ την οικογένεια πως μπορείς να φύγεις (μια που πολλές φορές δεν είναι όλα τα μέλη της αυτά που δε σου «κάνουν») …. Αν ας πούμε δεν μπορείς να τα «βρεις» με αδελφό/ η αυτό έχει αντίκτυπο σε μάνα πατέρα

Exivos έγραψε:

Καλό θα ήταν δε λέω μα απ’ την οικογένεια πως μπορείς να φύγεις (μια που πολλές φορές δεν είναι όλα τα μέλη της αυτά που δε σου «κάνουν») ?. Αν ας πούμε δεν μπορείς να τα «βρεις» με αδελφό/ η αυτό έχει αντίκτυπο σε μάνα πατέρα

πως δεν μπορείς, απο μακριά και αγαπημένοι! ο κάθε ένας κάνει τις επιλογές του!

Ακουστά το έχω (το από μακριά………) και δεν διαφωνώ με όσα λες επιμένω όμως ότι με τα χρόνια -ή καλύτερα σ’ αυτά τα χρόνια- οι σχέσεις γίνονται όλο και ποιο επιδερμικές

Exivos έγραψε:

Ακουστά το έχω (το από μακριά???) και δεν διαφωνώ με όσα λες επιμένω όμως ότι με τα χρόνια -ή καλύτερα σ’ αυτά τα χρόνια- οι σχέσεις γίνονται όλο και ποιο επιδερμικές

δεν διαφωνώ, αλλά στο χέρι μας είναι να το αλλάξουμε! είπαμε, όχι άλλες καραμέλες!!!!!

Η συμφωνία της διαφωνίας ;;;;;; πώς να το πω αλλιώς ………συμφωνώ πρέπει να αλλάξει , αλλά αυτό που πρέπει να γίνει για να αλλάξει είναι ο ίδιος ο τρόπος ζωής ….αλήθεια πώς να εξηγήσει κάποιος το ότι στις σύγχρονες κοινωνίες έχουμε λιγότερα παιδιά , περισσότερους καταθλιπτικούς , λιγότερα «κούκου» και πάει λέγοντας ….(ξέφυγα

Εξηγείται εύκολα αυτό exivos
Δεν είναι δύσκολο.
Αντί να δαμάσουμε την τεχνολογία προς όφελός μας και να την εκμεταλλευτούμε ώστε να κάνουμε ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ πιο εύκολη την ζωή μας, έχουμε γίνει σκλάβοι της
Σκεφτόμαστε ποιό θα είναι το επόμενο μοντέλο κινητού που θα πάρουμε, πόσα κυβικά θα είναι το επόμενο αυτοκίνητο που θα αγοράσουμε, πόσα τετραγωνικά μέτρα θα είναι το νέο μας εξοχικό, πόσα θα ξοδέψουμε για να πάμε στα μπουζούκια μια φορά την εβδομάδα, και αν πεις σε ένα νέο ζευγάρι για ποιό λόγο δεν θέει παιδιά, θα σου πει... Ξέρεις πόσο κοστίζει να μεγαλώσεις ένα παιδί, και πόσο δύσκολο είναι;
Έχουμε ξεχάσει να ζούμε!
Τρέχουμε όλη μέρα σαν τους τρελλούς για να προλάβουμε τις δουλειές μας, και να ευχαριστήσουμε το αφετνικό μας, και δεν μπορούμε να βρούμε λίγο χρόνο για την οικογένειά μας, και για να ευχαριστήσουμε τους δικούς μας.
εγώ μεγάλωσα και έμενα στο ίδιο δωμάτιο με τα αδέρφια μου, και διαβάζαμε πολλές φορές στο ίδιο τραπέζι (ΌΧΙ ΓΡΑΦΕΙΟ.. ΤΡΑΠΕΖΙ)
Σήμερα, κάθε παιδί θέλει το δωμάτιό του, θέλει τον χώρο του, θέλει την ελευθερία του.
Και φυσικά, δεν φταίει το παιδί, αλλά αυτοί που το έχουν μάθει έτσι

Τέλος πάντων, μεγάλη κουβέντα είναι αυτή, και σίγουρα δεν μπορεί να αναλυθεί μέσα σε λίγες γραμμές....

coursaros έγραψε:

Εξηγείται εύκολα αυτό exivos
Δεν είναι δύσκολο.
Αντί να δαμάσουμε την τεχνολογία προς όφελός μας και να την εκμεταλλευτούμε ώστε να κάνουμε ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ πιο εύκολη την ζωή μας, έχουμε γίνει σκλάβοι της
Σκεφτόμαστε ποιό θα είναι το επόμενο μοντέλο κινητού που θα πάρουμε, πόσα κυβικά θα είναι το επόμενο αυτοκίνητο που θα αγοράσουμε, πόσα τετραγωνικά μέτρα θα είναι το νέο μας εξοχικό, πόσα θα ξοδέψουμε για να πάμε στα μπουζούκια μια φορά την εβδομάδα, και αν πεις σε ένα νέο ζευγάρι για ποιό λόγο δεν θέει παιδιά, θα σου πει... Ξέρεις πόσο κοστίζει να μεγαλώσεις ένα παιδί, και πόσο δύσκολο είναι;
Έχουμε ξεχάσει να ζούμε!
Τρέχουμε όλη μέρα σαν τους τρελλούς για να προλάβουμε τις δουλειές μας, και να ευχαριστήσουμε το αφετνικό μας, και δεν μπορούμε να βρούμε λίγο χρόνο για την οικογένειά μας, και για να ευχαριστήσουμε τους δικούς μας.
εγώ μεγάλωσα και έμενα στο ίδιο δωμάτιο με τα αδέρφια μου, και διαβάζαμε πολλές φορές στο ίδιο τραπέζι (ΌΧΙ ΓΡΑΦΕΙΟ.. ΤΡΑΠΕΖΙ)
Σήμερα, κάθε παιδί θέλει το δωμάτιό του, θέλει τον χώρο του, θέλει την ελευθερία του.
Και φυσικά, δεν φταίει το παιδί, αλλά αυτοί που το έχουν μάθει έτσι

Τέλος πάντων, μεγάλη κουβέντα είναι αυτή, και σίγουρα δεν μπορεί να αναλυθεί μέσα σε λίγες γραμμές....

ακριβώς αυτό