Χτες με έφαγε το καμάρι μου...άντε καλέ μαμάαααα εμείς πότε θα στολίσουμε το δέντρο..????
Η αλήθεια είναι ,ότι εδώ και κάποια χρόνια δεν μου κάνει αίσθηση να στολίζω δέντρα και τα συναφή..αλλά αρχηγού παρόντος...πάσα αρχή....παυσάτω ! Η κάπως έτσι ....
Ανέβηκα λοιπόν στο αναθεματισμένο πατάρι...πήρα βαθιές ανάσες ...γιατί είμαι και υψοφοβική και κατάφερα μετά πολλών βασάνων και αχ βαχ ,να το κατεβάσω..
Το πήραμε το πηγαμε στην θέση που θα το στολίζαμε και αρχίσαμε να το φτιάχνουμε . Βάλε και αυτό το κλαδί ,βάλε και το άλλο . Εβαζα και τελειώμο δεν είχε , 1,80 δέντρο ,που να τελειώσει..Ασε που μετά, για να το στολίσω έβαλα και την σκάλα,γιατί αν δεν σας το έχω πει είμαι και πολύ ψηλή γυναίκα..
Με αυτά και αυτά, κάποια στιγμή το καταφέραμε . Μετα πολύ κόπου έβαλα και το αστέρι . Ασυναίσθητα έκανα και την ευχή μου ..*Θεἐ μου έχε τους όλους καλά....!!!
Πάει και τ αστέρι...και ήρθε η ώρα για τα λαμπιόνια...βάλαμε μια γύρα ,βάλαμε και δεύτερη ,βάλαμε και τρίτη...
Κλείσαμε φώτα και ετοιμαστήκαμε να πατήσουμε τον διακόπτη...Πατήσαμε τον διακόπτη ,αλλά τζίφος ...τίποτα ούτε φως ,ούτε φωτάκι...
Φτου Ξανθιά ,σκέφτηκα από μέσα μου ,πρώτα τα δοκιμάζουν και μετά τα βάζουν στο δέντρο.Και εκεί που ήμουν έτοιμη να εκραγώ...ακούω το καμάρι μου...*Μαμά μην στεναχωριέσαι ,θα βάλουμε από κάτω κεράκια και θα είναι και πιο όμορφο....* και με μιας ξέσπασα στα γέλια..
Τι γελάς καλέ ? ρώτησε ο μικρός...
Εγώ είχα πέσει κάτω και χτυπιόμουν, με ακούει από το δίπλα διαμέρισμα η μάνα μου ,μ παίνει μέσα...Τι έπαθες παιδί μου...??
Ακου μάνα τι μου είπε ο εγγονός σου , να βάλουμε κάτω από το δέντρο κεράκια για να έχει φως...Η μάνα μου κούνησε το κεφάλι και είπε ....Μπα δεν είναι σωστή η παροιμία που λέει *Νύφη που θα γεννηθεί της πεθεράς θα μοιάσει* ,κανονικά έπρεπε να λέει *Γιος που θα γεννηθεί της μάνας του θα μοιάσει* κι άρχισε κι αυτή να γελάει.
Εντωμεταξύ τα νεύρα του παιδιού κρόσσια ,τι γελάτε και τι γελάτε ,κι είχε αρχίσει να νευριάζει.
Τον πήρα αγκαλιά και του διηγήθηκα ,μια ιστορία, πως πολλά χρόνια πριν , ένα άλλο παιδάκι είχε ακριβώς την ίδια ιδέα ,μόνο που εκείνο ήταν πιο τολμηρό και τα έβαλε τα κεράκια κάτω από το δέντρο , με αποτέλεσμα να φουτουλιάσει το δεντράκι και η κουρτίνα και το χαλί του σαλονιού και να τρέχουν οι περίοικοι να σβήσουν την φωτιά με τα λάστιχα...
Ελά ρε μαμά ....ρώτησε εμβρόντητος ο μικρός?!! Και ποιό ήταν αυτό το παιδάκι ???
Η μάνα σου , η αλλοπαρμένη ...πετάχτηκε κι είπε η γιαγιά κλείνοντας την πόρτα.
Ο δε μικρός ,άρχισε κι αυτός να γελάει.....κι ώς άλλος παπαγάλος μιμήθηκε την έκφραση που κατά καιρούς χρησιμοποιώ....Ρε τι σου είναι αυτά τα γονίδια!!!!
